-Hıçkırırken mesaj yazmak kadar zor bir şey yok bu hayatta...
-"Benimle sabah akşam tenis oynayacak bir kocam olsun istiyorum. " dedim. "Ben de, benimle birlikte yemek yapıp, çocuk bezi değiştirebilecek bir eş istiyorum." dedi. İsteklerime yeniden göz mü atmalıyım, bilemedim ki!
-140 metrekarelik evinizi bırakıp 1,5 metre enindeki balkonda bütün aile geceyi geçirebilmek için her akşam yer kavgası yapıyorsanız İzmir'de yaşıyorsunuz demektir, hoşgeldiniz.
-Yurtdışı seyahatimden dönüşte duyduğum sevincin sebebi ne karıma kavuşmak ne de vatan toprağı hasretinin bitmesi. Tek sebebi var o da taharet musluğuna kavuşmak.
-Memleketimdeyim, deniz-güneş her şey güzel. Bir ara, hastalanan kayınvalideyi acile götürüyoruz; hemşireler son derece yavaşlar. Bari sohbeti koyup hızlandırayım derken hemşire "Siz İstanbullu musunuz?" dedi; "Yok, buralıyım" dedim. Neden sorduğunu sordum; cevabıyla kendime geldim: "Bu İstanbul insanı k.çına iğneyi bile hızlı yemek ister de ondan."
-500'e yakın erkeğin arasında sınava girdim. Tek aklımda kalan o berbat ter kokusu.
Odasına her gidiğimde ayağa kalkıp beni karşılayan bir yönetici var. "Rahatsız olmayın lütfen, siz ayağa kalkınca ben mahçup oluyorum" dediğimde de "Olur mu öyle şey, bir baş girince bir k.ç kalkar" diye açıklama yapan babacan tavırları var bir de.
No comments:
Post a Comment